Het is 28 januari 1945, één uur 's middags. Wiecher Ponne zit samen met zijn oma, vader, moeder en zusje te eten. Ze zijn net toe aan hun toetje als er ineens een hels kabaal klinkt. Meppel wordt gebombardeerd.

"We zouden net aan de pudding beginnen. Toen hoorden we ineens een geweldige klap. Een enorm lawaai. De ruiten knalden eruit", blikt Ponne terug op die bewuste dag, vandaag precies 75 jaar geleden. Hij is dan vijf jaar oud. "Ik had een stukje glas in mijn hoofd. Mijn vader raakte in paniek. Die dacht dat ik een kogelgat in mijn voorhoofd had. Maar dat viel gelukkig mee."

Ponne houdt er niets aan over. "Dat was een kleinigheidje. Maar de schrik op dat moment zelf is zo groot. Je weet niet wat er gebeurt, dus dan ontstaat er paniek. Ik herinner me dat oorverdovende lawaai nog."

De tekst gaat verder onder de foto
 

Wiecher Ponne (80) weet nog precies wat er op de bewuste dag is gebeurd (foto: eigen foto)

Kerk verdwenen

De familie gaat snel naar buiten om te kijken wat er is gebeurd. De verwoesting blijkt groot. "We zagen meteen de puinhoop. We woonden aan de Keizersgracht, die loopt parallel met de Heerengracht, waar de Remonstrantse kerk stond. Die kerk was helemaal verdwenen. Later zagen en hoorden we dat er nog 34 huizen getroffen waren in de Emmastraat en Wilhelminastraat, schuin achter de kerk."

Terwijl hij aan het vertellen is, schiet Ponne nog een bijzondere anekdote te binnen over de kerk. "De kerkdeur is door het bombardement over de gracht gevlogen en kwam bij de kolenhandel van Hagedoorn terecht."

Enorm gat

De meeste indruk maakt een groot gat in de straat van de Heerengracht op Ponne. "Ik stond bij dat gat te kijken en dat maakte zo'n indruk. Het was een heel groot gat met water erin. Midden op straat. Dat was voor mij heel vreemd." Hij schat dat het gat zo'n drie à vier meter diep was.

De tekst gaat verder onder de foto

De bomkrater in de Heerengracht in Meppel (foto: Archief Oud Meppel)

In het huis van de familie Ponne is het ook een ravage. "Overal lag glas. De ruiten lagen er allemaal uit, voor en achter. Bij de mensen in de buurt bleek hetzelfde te zijn gebeurd. We hebben contact opgenomen met een oom van mij, die timmerman was. Die kwam meteen met planken om de ramen aan de voorkant en achterkant dicht te maken. Op die manier konden we voorlopig weer veilig binnen zitten", vertelt Ponne.

Geallieerd vliegtuig

Bij het bombardement komen 17 mensen om het leven. Ponne kent ze niet. Daarnaast vallen er gewonden. Meteen na de gebeurtenis is nog niet duidelijk wat er eigenlijk precies is gebeurd.

Ponne: "Later hoorden we pas dat het een geallieerd vliegtuig was, dat was aangeschoten. Het kon eigenlijk niet verder en moest zijn lading kwijt om op een veilige plek te kunnen landen. Ze dachten waarschijnlijk dat ze net boven onbewoond gebied waren. Maar dat was dus niet zo. Ze zaten precies boven Meppel. En toen lieten ze de bommen los."

Wiecher Pomme en zijn familie hadden niet kunnen vermoeden wat er zou gebeuren toen ze het vliegtuig hoorden aankomen. Het geluid van voorbijrazende vliegtuigen klinkt vertrouwd en ze kijken er niet van op. "Er kwamen zoveel vliegtuigen over. Wij lagen precies in de vliegroute naar Duisburg. Duizenden vlogen erover. Ze pleegden bombardementen in Duitsland en keerden dan weer terug."

Plaquette

In Meppel herinnert weinig meer aan de tragische gebeurtenis van precies 75 jaar geleden. "Na de oorlog zijn er op de plek van de gebombardeerde huizen nieuwe woningen gebouwd. Op een van die huizen is een plaquette aangebracht waarop staat vermeld wat er is gebeurd", legt Ponne uit.

Hoewel het bombardement een ingrijpende gebeurtenis is, ervaart Ponne het niet als traumatisch. "Ik heb nergens last van gehad, ook toen niet. Ik ben heel nuchter", zegt hij daarover. "Op dagen zoals deze is het natuurlijk weer in de belangstelling en dan denk je er nog even aan terug", besluit de nu 80-jarige Ponne.

Plaquette die herinnert aan de bominslag in Meppel (foto: Archief Oud Meppel)